Budynek o zastanawiającym kształcie

Danuta Płuzińska-Siemieniuk opowiada nam swoje wspomnienia z dzieciństwa dotyczące dawnego budynku Danziger Tabak Monopol, gdzie obecnie siedzibę ma LPP. W latach 70. i 80. w charakterystycznym budynku, który łukiem stoi przy ul. Łąkowej znajdował się PEWEX. Lokalna Przewodniczka po Dolnym Mieście wspomina wyprawę do sklepu oraz późniejsze losy budynku.

Pod koniec lat 70., gdy byłam małym dzieckiem, mocno mnie zastanawiał kształt tego budynku. Nie pasował do niczego, co było na Dolnym Mieście. Gdy weszłyśmy z mamą do środka, oczom moim ukazały się półki wypełnione po brzegi najprzeróżniejszymi towarami, kolorowo opakowanymi, o pięknych wzorach i kształtach. To był sklep Pewex. W przeszklonych ladach leżały paczki gum Donald i to nie pojedynczo, a pakowane po 10 sztuk! Toż to był rarytas nieznany mi ze zwykłego sklepu. Ludzie przyjeżdżali z różnych części miasta, by zrobić tutaj zakupy za dewizy lub bony.

W drugiej połowie lat 80. na jednym z pięter mieścił się pierwszy second hand, a na innym mała hurtownia obuwnicza. Od frontu w dawnym Peweksie był już duży sklep odzieżowy. Latem można w nim było kupić wyśmienitej jakości płaszcze zimowe damskie i męskie, w rozmiarach S lub XXL, ale za to zimą dostępne były włoskiej produkcji, w przepięknych barwach… stroje kąpielowe damskie dwuczęściowe, w cenie 5 tysięcy złotych. Sklep coraz bardziej świecił pustkami, aż w końcu go zamknięto.

W 1996 roku rozpoczął tu swoją działalność sklep z panelami podłogowymi. Działał dość prężnie, a klienci przyjeżdżali z całego miasta. Od 2003 roku w budynku, już w całości należącym do LPP, pracują projektanci nad kolejnymi pomysłami.

Kiedy prowadzę spacer po Dolnym, zapraszam spacerowiczów, by stanęli na schodach prowadzących do wnętrza budynku i rzucili okiem na wyjątkową panoramę. Z tego miejsca rozpościera się widok na całą ulicę Łąkową od nr 1 aż po zajezdnię tramwajową. Można podziwiać urok alejki, która jest „kręgosłupem” naszej dzielnicy i głównym traktem komunikacyjnym Dolnego Miasta.

Autorka wspomnień: Danuta Płuzińska-Siemieniuk