Przestawiamy dwie artystki, Natalię Revko oraz Weronikę Zalewską, które odbywają lokalną, trzymiesięczną rezydencję artystyczną w Gdańsku w projekcie Turning the Tide. W trakcie trwania wybrane osoby będą mogły skupić się na mapowaniu kulturowym, badaniach artystycznych i stworzeniu dzieła, będącego ostatecznym efektem rezydencji, zaprezentowanego na wystawie online. Rezydencja trwa od 6 maja do 3 sierpnia 2024.
Wybrane artystki w ramach 3-miesięcznych rezydencji artystycznych wezmą udział w tzw. Local Urban Labs (LUL). Dzięki organizowanym przez LUL warsztatom, spotkaniom i wydarzeniom, wybrane osoby będą badać i pogłębiać wiedzę na tematy związane z projektem (sprawiedliwość społeczna, kwestie środowiskowe i klimatyczne), przedstawiając swoje pomysły i koncepcje artystyczne w czasie rezydencji online, jak również wspierając artystki i artystów wybranych w ramach rezydencji międzynarodowych.
Efekty rezydencji artystów lokalnych w Gdańsku zostaną opracowane i zaprezentowane na stronie internetowej i w mediach społecznościowych projektu Turning the Tide.
Natalia Revko jest artystką, kuratorką i historyczką sztuki z Odessy na Ukrainie.
W swoich badaniach Natalia koncentruje się na podziemnych praktykach sztuki konceptualnej lat 80. i początkach pierwszych instytucji sztuki współczesnej w niepodległej Ukrainie w latach 90. XX wieku. Zbierając i badając archiwa, jest szczególnie zainteresowana wpływem specyficznych topografii miasta na praktyki artystyczne oraz tym, jak społeczności wykorzystywały ulice i mieszkania jako warsztaty i sale wystawowe pod cenzurą Związku Radzieckiego. Jej ostatni projekt, Archiwum Sztuki Konceptualnej w Odessie, został opublikowany na platformie Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Jako kuratorka współpracuje z artystami i kolegami, badając krajobrazy dźwiękowe, szczególnie związane z kwestiami środowiskowymi i doświadczeniami wojennymi.
Jednym z jej pierwszych projektów było laboratorium dźwiękowe w Ogrodzie Botanicznym w Odessie, gdzie artyści, biolodzy i filozofowie badali przestrzeń i historię ogrodu oraz artystyczne strategie pracy z roślinami. Była także współkuratorką wspólnego projektu „Land to Return, Land to Care” i jego pochodnej, zbiorowej pracy dźwiękowej badającej osobiste doświadczenia dźwiękowe artystów po inwazji na pełną skalę.
Przed „Turning The Tide” Natalia była rezydentką w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, gdzie kuratorowała wystawę „I Can Talk Only About War / I Can Talk Not Only About War” i współpracowała z kuratorami rezydencji przy projekcie Extended Workshop, mającym na celu wspieranie ukraińskich artystów w Gdańsku.
W 2022 roku Natalia współpracowała z Kandis Friesen przy wystawie „Her Left Year is Shorter than Her Right”, która odbyła się w Galerie im Turm (Berlin, Niemcy). W swoich pracach, przez pryzmat konceptualnych praktyk z lat 80. w Odessie, Natalia badała specyficzną topografię miasta, koncentrując się na linii brzegowej jako miejscu podwojenia i lustrzanego odbicia.
W 2023 roku wzięła również udział w projekcie Autostrata, podczas którego przeprowadziła transmisję dźwięku na żywo z Odessy do hali wystawowej Halle 6 w Monachium.
Natalia otrzymała stypendium Gaude Polonia 2024.
W ramach projektu „Turning the Tide” Natalia planuje eksplorować wodne pejzaże dźwiękowe w Gdańsku i współpracować z naukowcami w celu zbadania akustyki morskiej, zagadnień związanych z podwodnymi dźwiękami otoczenia oraz przemocy dźwiękowej spowodowanej działalnością człowieka w morzu.
Weronika Zalewska to artystka transmedialna, badaczka i poetka, pracująca i mieszkająca w Warszawie. Jej główne obszary zainteresowań to feministyczne materializmy, (lokalne) toksyczne ucieleśnienia, a także feministyczne i dekolonialne perspektywy wobec ludzkiej i więcej-niż-ludzkiej biopolityki. Praktykuje sztukę wideo jako sposób opowiadania historii o różnych skalach i porowatościach, na przecięciu dokumentu, fikcji spekulatywnej, geoantropologii czy krytycznych studiów nad technonauką. Związana z Biurem Usług Postartystycznych. Jej prace były pokazywane m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, BWA Dizajn we Wrocławiu, Galerii Arsenał w Białymstoku i na Biennale Sztuki Performansu w Wilnie. Wraz z Dominiką Wasilewską współprowadzi podkast Poskończoności.
Podczas rezydencji artystka pragnie rozwinąć długo planowany projekt filmowy we współpracy z naukowczyniami z Instytutu Oceanografii UG. W ciągu trzech miesięcy zamierza przeprowadzić badania i stworzyć eksperymentalny film, który porusza tematy ucieleśnienia i relacyjności w naukach przyrodniczych w kontekście Morza Bałtyckiego. Planuje wywiady z naukowczyniami, aby podzieliły się swoimi spostrzeżeniami na temat różnych skali życia morskiego.
Autorce zależy na zadawaniu nietypowych pytań, umożliwiających naukowczyniom podzielenie się refleksjami, wzruszeniami, wątpliwościami i fascynacjami. Pragnie ukazać ich pracę w sposób wymykający się codziennym narracjom naukowym, tworząc osobiste i ucieleśnione historie. Podkreśla, że mimo dokumentalnej treści wideo zachowa swoją eksperymentalność, zabierając widzów w różne skale ciał wodnych, zarówno na powierzchni, jak i pod wodą. Sama posiada patent nurka i planuje nakręcić materiał filmowy pod wodą.
Interesują ją refleksje naukowczyń pracujących w dziedzinach związanych ze zmianami klimatu i ich fizyczne, zmysłowe interakcje z tymi zmianami. Chciałaby stworzyć film, który przedstawi różnorodne doświadczenia i refleksje na temat Bałtyku, otwierając je na szeroką publiczność.
Weronika uważa, że projekt jest dla niej szansą na artystyczny i społeczny dialog. Od dwóch lat marzy o tym, uczestnicząc w rocznym projekcie „Bodies of Water”, współpracy 9 artystek i naukowczyń morskich patronowanej przez Festiwal Jihlava oraz współtłumacząc książkę „Undrowned. Black Feminist Lessons from Marine Mammals” autorstwa Alexis Pauline Gumbs. Jej celem jest inspirowanie mieszkańców nadbałtyckich do tworzenia relacji więcej-niż-ludzkich, opartych na „byciu z”, uważności i sprawczości.