Jaką operę zobaczymy latem na Targu Węglowym? Instytut Kultury Miejskiej zaprasza mieszkańców do udziału w internetowym głosowaniu na portalu Trójmiasto.pl, w którym wybierać można między sześcioma spektaklami. Jerzy Snakowski, który na żywo komentować będzie operę, zaproponował w tym roku „Cyganerię” Giacomo Pucciniego, „Króla Rogera” Karola Szymanowskiego, „Napój Miłosny” Geatano Donizettiego, „Bal Maskowy” Giuseppe Verdiego i „Orfeusza” Claudio Monteverdiego. Głosowanie trwa od 9 do 15 maja, a otwarty pokaz Opery na Targu Węglowym odbędzie się 15 lipca.

Opera na Targu Węglowym po raz ósmy

Plenerowe projekcje oper na Targu Węglowym cieszą się dużą popularnością nie tylko wśród melomanów. Raz w roku, w jeden z wakacyjnych wieczorów, gdańszczanie tłumnie zasiadają przed ogromnym diodowym ekranem, oglądają wybraną operę i słuchają komentarza na żywo w wykonaniu operowego eksperta – Jerzego Snakowskiego oraz zaproszonego gościa specjalnego. Plenerowy pokaz opery na Targu Węglowym organizowany przez Instytut Kultury Miejskiej odbędzie się już po raz ósmy.

Zagłosuj [link]

Pierwsze dwie edycje opery na Targu realizowane były w ramach dużego, europejskiego projektu Viva Europa i były to transmisje na żywo oper wystawianych w Walencji. W roku 2012, choć zawieszony został projekt europejski, IKM zdecydował się kontynuować pokazy oper i wybrał inscenizację „La Traviaty” Verdiego ze znanymi kreacjami Anny Netrebko i Rolando Villazona. W 2013 roku pokazaliśmy „Carmen” Georga Bizeta, w roku „Czarodziejski flet” Wolfganga Amadeusza Mozarta wystawiony na Jeziorze Bodeńskim w Bergencji, a w 2015 roku tłumy na Targ Węglowy przyciągnęła „Aida” Giuseppe Verdiego, w 2016 „Turandot” Giacomo Pucciniego.

Konkursowe opery zaproponowane przez Jerzego Snakowskiego na rok 2017

Giacomo Puccini, „Cyganeria”

Metropolitan Opera w Nowym Jorku nie lubi eksperymentów scenicznych, za to kocha gwiazdy. „Cyganeria” z proponowanego nagrania jest taka, jaką ją Pan Bóg i Puccini stworzyli. Pod reżyserią podpisał się sędziwy mistrz Franco Zeffirelli, co gwarantuje bogatą, realistyczną scenografię, dynamiczne sceny zespołowe i pełne niuansów aktorstwo. Do głównych partii zaproszono śpiewaków, którzy spełniają wyśrubowane wymagania współczesnej publiczności – doskonale grają, znakomicie wyglądają i bardzo dobrze śpiewają – seksowną Kristinę Opolais i broniącego honoru włoskich tenorów (gatunek na wymarciu) Vittoria Grigolo. On czaruje swymi frazami i wysokimi dźwiękami, a ona umiera tak pięknie, że czeka nas seans zbiorowego popłakiwania. Nic tylko sycić oko i ucho.

Dyrygent: Stefano Ranzani, reżyseria: Franco Zeffirelli. W głównych partiach: (Mimě) Kristine Opolais, (Rodolfo) Vittorio Grigolo, (Musetta) Susanna Phillips, (Marcello) Massimo Cavalletti
Metropolitan Opera House. Spektakl z 2014 roku. Czas trwania: 124 minuty.

Karol Szymanowski, „Król Roger”

Marzenie o tym, by rozpropagować na świecie polską operę wbrew oczekiwaniom zrealizował nie Stanisław Moniuszko a Karol Szymanowski. Jego „Król Roger” od kilkunastu lat szturmem zdobywa światowe sceny i serca melomanów. Niedawno zaprezentował go jeden z najważniejszych teatrów operowych świata – londyńska Opera Królewska Covent Garden. Dzieło zrealizowali jej szefowie artystyczni – dyrygent Antonio Pappano i reżyser Kasper Holten. W partii tytułowej wystąpił najlepszy Roger naszych czasów – Mariusz Kwiecień. Tytułowy władca stoi na straży dawny praw i wiary. Tymczasem w jego świecie pojawia się Nowe, uosabiane przez młodego, pięknego Pasterza, głoszącego kuszące hasła. Król przeżywa rozterki – trwać przy dawnych obyczajach, czego domaga się lud i kapłani czy ulec pragnieniom i poddać się nowym prądom.

Kompozytor: Karol Szymanowski, dyrygent: Sir Mark Elder, reżyseria: Kasper Holten.W głównych partiach: Wiener Symphoniker, Hendricks, Pasychnik, Graham-Hall, Hartmann, The Katowice city Singers´ Ensemble-Camerata Silesa, Polish Radio Choir Krakow
Spektakl z 2010 roku, czas trwania: 89 minut.

Geatano Donizetti, „Napój miłosny”

Historia dziewczyny i chłopaka, którzy choć bardzo się kochają to marnują czas i życie na głupiutkie gierki. Ona udaje, że on jest jej obojętny, a on poszukuje cudownego napoju, który rozbudziłby w niej miłość. Nawet udaje mu się takowy zdobyć u wędrownego szarlatana, jednak jego spożycie powoduje nowe kłopoty. Bo to żaden eliksir tylko mocne wino. Donizetti przyoblekł opowiastkę o Nemorinie i Adinę w dziesiątki ujmujących melodii, a tenorom sprezentował jedną z najpiękniejszych arii – „Una furtiva lagrima”. W głównych partiach występują gwiazdy Metropolitan Opera – Anna Netrebko, Mattheu Polenzani i, z racji manier i wokalnego stylu nazywany „polskim księciem”, Mariusz Kwiecień.

Dyrygent: Maurizio Benini, reżyseria: Bartlett Sher. W głównych partiach: (Adina) Anna Netrebko, (Nemorino) Matthew Polenzani, (Belcore) Mariusz Kwiecień, (Dr. Dulcamara) Ambrogio Maestri, (Giannetta) Anne-Carolyn Bird.
Metropolitan Opera House, spektakl z 2012 roku, czas trwania: 142 minuty.

Giuseppe Verdi, „Bal maskowy”

Ta historia wydarzyła się naprawdę – w czasie balu maskowego opozycyjni działacze zabili króla Szwecji Gustawa III. Verdi dodał do historycznych faktów melodramatyczny wątek – króla zabija jego przyjaciel-baryton, któremu wydaje się, że władca uwiódł mu żonę. Owszem, między tenorem i sopranem wybucha gorące uczucie, jednak do niczego zdrożnego nie dochodzi, nie licząc namiętnego duetu miłosnego. Historia opowiedziana jest niezwykle efektownie, trzyma w napięciu jak najlepszy thriller. Muzyka, jak to u Verdiego – piękna, soczysta, dramatyczna i śpiewna. Niezwykle interesująca jest inscenizacja Bawarskiej Staatsoper przenosząca akcję z upudrowanego wieku XVIII w epokę czarno-białego filmu i takich div ekranu jak Rita Hayworth. Na szczególną uwagę zasługuje występ Piotra Beczała – bez wątpienia najlepszy obecnie wykonawca partii kochliwego Szweda.

Dyrygent: Zubin Mehta, orkiestra: Bayerisches Staatsorchester, reżyseria: Tiziano Mancini. W głównych partiach: Piotr Beczala, George Petean, Anja Harteros, Okka von der Damerau, Sofia Fomina
Spektakl z 2017 roku, czas trwania: 149 minut.

Claudio Monteverdi, „Orfeusz”

Od niego wszystko się zaczęło. Pierwsza opera! Niektórzy uważają, że jest tak piękna, że na niej historia opery się zaczyna i na niej mogłaby się zakończyć. To tu wykluły się takie oczywiste oczywistości jak aria, duet, scena baletowa, scena chóralna. Zawdzięczamy to muzycznemu wizjonerowi Claudio Monteverdiemu. Proponowana inscenizacja, urzekająco piękna i mądra, to dzieło innego, współczesnego nam wizjonera, australijskiego reżysera Barrie Kosky’ego –śpiewacy-aktorzy stapiają się z lalkami, giną w gąszczu scenografii, przenikają na widownię i wnikają w naszą wrażliwość. To dzieło i inscenizacja dla czułych na piękno. Acz nie polecamy ortodoksyjnym wielbicielom muzyki baroku – partytura Monteverdiego została wzbogacona nowymi, zaskakującymi brzmieniami.

Dyrygent: André de Ridder, orkiestra: Orchester der Komischen Oper Berlin, reżyseria: Peter Schönhofer / Stage Director: Barrie Kosky. W głównych partiach: Dominik Köninger, Julia Novikova, Peter Renz, Theresa Kronthaler
Spektakl z 2012 roku, czas trwania: 113 minut

Zagłosuj na wybraną operę [link]

Powiązane projekty