Spektakl „Medea, moja sympatia” i rozmowa z reż. i aktorką po spektaklu (festiwal „Monoteatr: Materia ożywiona”)

Partnerstwo człowieka i materii jest sercem sztuki lalkarskiej. Szczególnie intensywny charakter przybiera ono w solowym lalkarstwie, które jest najbardziej autorską, eksperymentalną i odważną częścią polskiego teatru lalek. Niewiele artystek i artystów wybiera tę drogę, ale jeśli już ją podejmuje, to powstają dzieła wyraźnie naznaczone indywidualnością twórczych poszukiwań, które prowadzą do inspirujących przekształceń tradycji lalkarskich i ożywczo poszerzają sztukę lalkarską o nowe typy obiektów i techniki animacji oraz oryginalne formy współdziałania scenicznego człowieka i materii. Z tego powodu monodramy lalkowe uchodzą za swego rodzaju punkty odniesienia dla wszystkich, którzy tworzą teatr rodzący się w relacji człowieka z materią. Ze względu na akcentowane w nich autorskie wybory artystyczne, nie tworzą one spójnego ruchu lalkarskiego, przypominają raczej niezależne wyspy w archipelagu zjawisk współczesnego teatru, jak określiła je Marzenna Wiśniewska. Z inspiracji jej książką „Archipelag indywidualności. Solowe teatry performerów współdziałających z materią” (Toruń 2022) powstała idea kolejnej odsłony monodramów w Teatrze w Oknie – Monoteatr: Materia ożywiona.